We vertrekken, Gilberte en ik, richting winter, richting sneeuw, tegen de middag, want we overnachten in Nurenberg, een kleine 560km van huis. Onze uiteindelijke bestemming is Toblach in Zuid Tirol, Italie. De volgende dag is het heel wat drukker op de baan, wee rijden door Oostenrijk, daar schijnt de zon en de temperaturen zijn er te hoog voor de tijd van het jaar, niet zo best voor de wintersporters. Anders is het in Toblach. Daar is het ook zonnig maar koud. Wanneer we in de late namiddag aankomen aan hotel Bellevue, zijn ook andere "stamgasten" gearriveerd, per trein, per autobus en zelfs per vliegtuig. Dé verrassing is natuurlijk als we er ook onze vrienden Luc en Gitta aantreffen. Die waren oorspronkelijk van plan ergens in Oostenrijk een plek te gaan zoeken, maar door de slechte weersvooruitzichten (regen!) besloten ze te elfder ure ook naar het Pustertal te komen. Leuk.
De rest van de dag is snel gevuld, uitpakken, een drankje, ski materiaal huren en niet te laat naar bed. Morgen begint de pret.
Het weer is mooi, zonnig maar minus 10º. We trekken naar het skigebied de Helm. Er is veel volk. Veel week-end gasten. Ook in het hotel zijn trouwens alle kamers bezet. Een 2-uren pas voor de eerste dag is voldoende. De routine op de gladde latten moet terug komen. Na de middag maken we met z'n allen een wandeling naar het Toblacher meer dat er mooi bij ligt.
Blauwe lucht, temperatuur ver onder nul. Ideaal om een ander skigebied op te zoeken. De Rotwand niet heel groot maar dichtbij en met enkele mooie pistes. Er is beduidend minder volk, soms hebben we de pistes voor ons alleen. Ook nu is een 2-uren pas goed en lang genoeg voor mijn knieen. Na de middag wandelen we naar Innichen, het volgende dorp, we vertrekken langs de hoogteweg op de zuidflank, in de zon en het is warm, heel warm. In Innichen worden de voorbereidingen getroffen voor een ijssculpturen wedstrijd. Op verschillende plaatsen staan metershoge sneeuwkubussen . De internationale teams krijgen drie dagen om er iets moois van te maken. We wandelen terug naar Toblach door de besneeuwde weiden. De zon zakt snel achter de bergen weg en dan is het even snel bitter koud.
Vandaag is een speciale dag. Wij krijgen onze luchtdoop in een luchtballon. Deze week is in Toblach een internationale ballonvaart wedstrijd aan de gang en bezoekers krijgen de kans een ballonvaart mee te maken en wij hebben ons ingeschreven. Op een grote open weide komen de verschillende teams samen en beginnen met de voorbereiding, wij krijgen ballon nr 2 toegewezen, een engels team. Een briefing over de veiligheid en dan zijn we zover. Veel ruimte is er niet in de mand, met een piloot, 3 pasagiers en 3 team-leden, zeg maar "de bemanning", maar het is een geweldige ervaring. Het enige geluid is het geraas van de branders waarmee de piloot de hoogte opzoekt waar de beste luchtstroming voorhanden is. De strakblauwe lucht, het besneeuwde landschap en de felgekleurde ballons zijn een prachtig gezicht. Er is niet veel wind en na een vlucht van anderhalf uur landen we zachtjes op een weide in Niederdorf, niet ver van Toblach. De vriendelijke boer biedt assistentie met zijn traktor om al het materiaal, mand, gasflessen, ballon, branders naar de 4x4 landrover te transporteren die is opgeroepen door piloot. De luchtdoop wordt afgesloten met champagne en een diploma.
We gaan naar het Popena Tal voor een wandeling met sneeuwschoenen. 3 italianen, 1 duitse jongedame en 3 belgen samen met de berggids. Langs een bergriviertje door een smal dal dat langzamerhand we hoger komen,ook breder uitwaaiert, bereiken we na enkele uren het "Popena punkt".Je hebt er een mooi uitzicht over de ons omringende bergen en het achterliggend dal met het plaatsje Misurina. We piknikken in de zon, in de sneeuw met de Drei Zinnen als achtergrond. En dan gaan we terug, min of meer langs dezelfde weg, dalen we af naar waar de autos geparkeerd staan.
Het is prachtig weer. In de voormiddag gaan we terug naar de Helm. Gitta neemt een dagpas, Luc en ik houden het bij de traditionele 2-uren pas. In de namiddag bindt Luc z'n langlaufskis om en wandelen Gilberte en ik terug naar Innichen. We nemen de lage weg door de weiden en het is best warm in de zon en aangenaam met mooie idyllische hoekjes.Wij gaan het resultaat zien van de sneeuw skulpturen die nu afgewerkt zijn. De zwitserse en de canadese bijdrage zijn ons insziens de meest geslaagde. 's Avonds is het traditionele diner bij kaarslicht. Even traditioneel krijgen gasten die meermaals in het hotel verbleven een medaille en een oorkonde, en ja hoor, blijkt dat dit volgens de geschriften ons 40ste bezoek is en dus krijgen ook wij weer een medaille annex oorkonde. De zoveelste voor onze kollektie.
Laatste dag voor Luc en Gitta, zij willen nog eens ten volle genieten van de sneeuw en nemen allebei een dagpas. Ik hou het nog maar eens rustig bij 2 uren. 's Namiddags wandelen Glberte en ik terug naar het meer waar men grote houtvoorraden in trucks laadt . Er is een wandelpad rond het meer dat onder de bomen loopt die door de rijm het uitzicht kregen van echt kantwerk.
Luc en Gitta zijn goddeloos vroeg (midden in de nacht!) huiswaarts getrokken. Het is nog maar eens een mooie, zonnige maar koude dag en we houden ons gemak. We rijden naar Moos aan de voet van de Rotwand en wandelen tot het Fishleintal, daar trakteren we ons op een traditionele kaiserschmarre en keren dan naar Toblach terug.
Vandaag is het de grote Pustertaler Marathon. Het dorp gonst van de aktiviteit, honderden atleten-deelnemers verzamelen acher het hotel voor de start van het 43km lange trajekt van Toblach naar Sexten. Plastiek zakken met hun kleren worden in trucks naar Sexten gebracht, zodat ze die daar vinden bij hun aankomst. De massale start is spectaculair zoals altijd. De eersten leggen het trajekt af in 1h43min wanneer de laatste is aangekomen zijn we niet te weten gekomen. In de namiddag bind ik ook mijn langlaufskis om voor een veel bescheidener tochtje.
Ik heb vandaag een afspraak met Toni de skileraar. In de namiddag trekken we samen richting Cortina D'Ampezzo naar twee tegenover elkaar liggende skigebieden Falloria en Monte Cristallo een goeie 24km verder. Traditioneel ben ik die dag nog maar eens mijn fotoapparaat vergeten zodat ik geen beelden heb van het uitzicht dat men heeft over het dal waar Cortina in ligt. Volgende keer! zeker weten!
Het weer is nog steeds mooi, maar er is verandering op til, er is sneeuw aangekondigd, daarom trek ik naar de Haunold het kleine maar sympathieke skigebiet van Innichen. Er is redelijk veel volk en ook een afdeling van de italiaanse Alpini (bergtroepen) is er aan het oefenen: sommige rekruten zetten duidelijk hun eerste wankele stappen op de skis. Na de middag wandelen we naar het centrum van Toblach, op zoek naar de springschans die daar recentelijk opnieuw opgebouwd werd. Er is een internationale wedstrijd voor dames morgen maar vandaag is het de plaatstelijke jeugd die enkele sprongen oefent. Alle respekt voor die jonge knapen die vanaf die hoogte in het luchtledige springen!
Het heeft 's nachts gesneeuwd. Zo'n goeie 15cm. Alles is maagdelijk wit. De langlaufpistes worden opnieuw getrokken. De zon en het landschap nodigen eenvoudig uit tot wandelen, en dat doen we dan ook richting Niederdorf, waar we met onze ballon neerkwamen. Na de middag gaan we terug naar de schans waar de dames hun beste sprong voorzetten. Het is een noorse die wint met een sprong van 73m.
In de voormiddag is het nog zonnig maar er komen nu al veel wolken opzetten. Ik ga nog een keertje alle pisten van de Rotwand af, inklusief een hele steile en dan hou ik het ook maar voor bekeken. Het is mooi geweest, en bij leven en welzijn doen we volgend jaar nog wel eens over.
ook lust? meer info vindt je op Parkhotel Bellevue
.JPG){kind=link}
